Ik verzamel. Mijn hele leven al. Er is zoveel dat ik leuk, boeiend en bijzonder vind en word ik eenmaal gegrepen door het virus dat enthousiasme heet dan sla ik soms een tikkie door. Dankzij internet is er zoveel kennis die wacht op mijn vingertoppen en als autodidact zijnde is het heerlijk om diep in nieuwe materie te duiken. Via social media is het eenvoudig om bijdragen te lezen van gelijk gestemde zielen. Maar er is ook: verzamel-woede.
Wat triggerde me om dit te schrijven? In het verleden heb ik Eftelingpins verzameld. Wat voor dingen? Die soort broches, maar dan met een pinnetje eraan met dopje om hem vast te zetten. Omdat ik toen vaak en veel in de Efteling kwam was het een leuke hobby. Helaas kwamen er toen een hele tijd nauwelijks meer nieuwe uit en ik kwam op een punt dat ik er nog twee miste om een complete verzameling te hebben. Die twee waren alleen zeer sporadisch via Marktplaats te vinden tegen astronomische bedragen. Ik stopte, verkocht mijn verzameling en... na een poos begon het toch weer een klein beetje te kriebelen. Ik hoef ze niet allemaal meer hoor, maar af en toe schaf ik er eentje aan die ik bijzonder mooi vind. Tenminste: als ik de kans krijg.
Want wát gebeurde er vorige week? De Efteling bracht, onaangekondigd en in zeer lage oplage, een pin uit van de Chinese nachtegaal. Uiteraard in no-time geheel uitverkocht. En dan kun je erop wachten... ze duiken op verkoopsites op, nu al tegen het 4-voudige van de originele prijs. Waar je dan óók op kunt wachten: iemand die dit be-la-che-lijk vindt en steen en been gaat klagen. Of die woedend wordt op degene die hem verkoopt.
Of je verzameling meer waard wordt hangt af van vraag en aanbod. Hoe minder iets aangeboden wordt en hoe meer vraag er naar komt, des te hoger wordt de waarde. Dat kan zeer frustrerend werken voor beginnende verzamelaars, want hoe kom je dan in vredesnaam aan oudere en meer zeldzame items, wanneer je ook niets bijzonders hebt om, bijvoorbeeld, mee te kunnen ruilen. Daarom vind ik deze zet van De Efteling geniaal. Was je toevallig op de juiste tijd op de juiste plek, dan heb je nu in één klap waardevol ruimateriaal. Dat mensen, die dat niet waren, dan gefrustreerd zijn is begrijpelijk. Maar zo werkt verzamelen. Wel eens gezien hoe lang de wachtrijen bij Disney zijn wanneer er een "limited collector's item" uitkomt? Ook de bekende schoenenmerken maken hier handig gebruik van. Ontwerp een schoen in beperkte oplage, zorg dat een hippe beroemdheid gespot wordt met die dingen, hang er een hoge prijs aan en ze zijn zó uitverkocht en gaan op verkoopsites voor het tienvoudige.
Weet je trouwens dat er meerdere dingen zijn die alles waar hoge waarde aan is gegeven door de mens in één klap waardeloos kunnen maken? Dat is collectief besluiten: "Nah, geen interesse (meer)." Als de hype, de reputatie weg is, blijft er gewoon een product over. Kun je je nog de actie van een supermarkt herinneren waarbij je poppetjes kon verzamelen? Heel soms zat er een gouden bij. Astronomische bedragen werden er ervoor geboden op Marktplaats. Een half jaar later lagen ze voor 10 cent op de kleedjes bij de vrijmarkt. Of wanneer er ineens heel veel van iets bijgemaakt wordt. Wanneer iedereen het zo kan kopen is het niet zeldzaam meer, dus de prijs daalt.
Verzamelen gaat eigenlijk nooit over dingen die je nodig hebt; het gaat over dingen die je wilt. Om wat voor reden dan ook. Laat ik duidelijk zijn: verzamelen is geen primaire levensbehoefte. Sterker nog, verzamelen doe je vaak pas wanneer je er de middelen, de tijd en de ruimte voor hebt. (Okee, dat laatste gaat nog wel eens mis bij mensen...) 😉 Verzamelen kan ook dienen als investering. Kunst (vandaar de foto die ik ooit maakte van Guggenheim museum in Bilbao hierbij gevoegd), antiek, edelstenen/sieraden, munten; allemaal mooie voorbeelden. En kende jij vroeger ook iemand die postzegels verzamelde?
Enfin. Wat ik wilde zeggen: verzamelen is een hobby, een bezigheid, een passie, maar nooit iets waar je boos of geagiteerd over moet worden. Dan verzamel je iets anders in je binnenste dat niet gezond is.
コメント