Wat is tegenwoordig nog echt en wat niet? Het wordt almaar lastiger om het onderscheid te kunnen maken. Van sommige van mijn kennissen op sociale media heb ik al jaren geen onbewerkte foto meer gezien. De kans dat ik ze in real life straal voorbij zou lopen vanwege onherkenbaarheid wordt met het jaar groter.
We zien filmpjes voorbij komen van bekende personen, die het helemaal niet echt zijn. Bewerkt, net echt, "deep fake". Men kan ze alles laten doen en laten zeggen. Eng. Er zijn apps waarmee je een oude, gehavende foto van de Opa die je nooit gekend hebt tot leven kunt brengen zodat hij tegen je praat. De reclame toonde een tot tranen geroerde jongedame die zó blij was met deze app.
Nou, ik niet. Ik heb twee Opa's en een Oma die ik nooit gekend heb, ze waren al overleden toen mijn ouders nog jong waren. Ja, ik heb foto's. Maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om die leven in te blazen. Je wilt toch geen herinneringen in je hoofd die compleet nep zijn? Maar ja... aan de andere kant heb ik ook jarenlang meegedaan aan het maken van grappige filmpjes rond Kerst met "Elf Yourself". Al is het daar overduidelijk dat het nep is en bedoeld als humor.
Dan hebben we ook nog de "true lies". Waarheid, maar dan anders. Dat moest ik gisteren ook even aan mijn man uitleggen. Ik ging voor hem staan en zei: "Let op, reclame voor dieetpillen, de vóór foto!" Ik ging ingezakt staan, liet mijn schouders naar voren hangen, duwde mijn buik zover mogelijk naar voren, schikte mijn T-Shirt dusdanig dat het flink aftekende, trok mijn hoofd naar achteren voor een flinke onderkin en liet mijn mondhoeken hangen. Dat leverde een onbedaarlijke lachbui van zijn kant op. "Jemig, Karien!!" Maar ik was er natuurlijk nog niet. "Okee, en dan nu de ná foto na twee weken en 10 kilo minder!".
Ik rechtte mijn rug, maakte mezelf zo lang mogelijk, hield mijn buik in, duwde mijn hoofd naar voren, trok mijn shirt recht, deed mijn schouders naar achteren, draaide een beetje in, ene been beetje voor het andere, zette een hand in mijn zij, maakte mijn sleutelbeenderen zo geprononceerd mogelijk en produceerde een stralende glimlach. Alles dat je leert als model om jezelf zo voordelig mogelijk neer te zetten. Hij was er stil van. Verschilletje, hè? Toch ben ik het allebei. Ken je die reclame over "die oude, te slappe slip" voor mooie herenslips? Is het je wel eens opgevallen dat de oude slips getoond worden door heren met een buikje en dat het zo veel betere product blijkbaar compleet met afgetrainde six-pack komt? Duh. Enne, als je een selfie maakt, hoe vaak doe jij hem dan over en zoek je het meest vriendelijke licht en de beste invalshoek? Iedereen weet dat je een selfie een beetje schuin van boven neemt voor het mooiste resultaat. Ik bedoel maar.
Wanneer je online iets bestelt moet je echt, echt, ECHT goed en secuur lezen. Zo ben ik geïnteresseerd in (half)edelstenen, maar oh, oh.... Dan lees ik: "CZ diamond!" Dat is dus geen diamant, het is een zirkonia, heel andere samenstelling en hardheid. "REAL DIAMOND!". Wanneer je de kleine lettertjes leest blijkt het om een lab-gecreëerde diamant te gaan. Ze liegen niet; dat is inderdaad een echte diamant, zelfde samenstelling en hardheid. Het is alleen geen NATUURLIJKE diamant, maar dat beweren ze ook niet. Moet je maar goed lezen. Ook een leuke: "Beautiful, natural black opal!" Kan niet missen, zou je zeggen. Mispoes. In de kleine lettertjes zie je dat de kleur veranderd is door chemische of thermische behandeling.
We willen het vaak zo graag geloven, dat het echt is. Waarom trappen anders mensen bij bosjes in al die wij-beloven-u-gouden-bergen shit? Ik leerde het al jong van mijn ouders: "Wanneer iets te goed is om waar te kunnen zijn is dat meestal ook zo". Ze hadden voor 99% gelijk. Die ene procent stond gisteren gierend van het lachen voor me.
Zo herkenbaar.