Soms reageert er iemand wel eens op een foto die ik plaats of een stukje dat ik schrijf: "Oooh, ik ben jaloers op je!" Dat is niet letterlijk bedoeld. De mensen die echt jaloers op mij zijn, zeggen dat niet in mijn gezicht. Die praten niet mét me, maar óver me. Elk negatief ding dat ze over mij te melden hebben zegt iets over de ontevredenheid die zij van binnen over zichzelf voelen. Ik heb met ze te doen. De trouwe lezer weet dat je zelf een grote invloed hebt op je mate van welbevinden en gelukkig zijn, daar kun je beter je energie in steken. Niemand is ooit een beter mens geworden van een ander slecht toewensen.
Mensen die gelukkig zijn maken geen ander zwart. Het is menselijk om naar een ander te kijken en een kwaliteit of situatie van diegene te bewonderen met de gedachte: "wauw, ik wilde dat ik dat kon/had". Het logische vervolg moet dan wel zijn dat je doet wat je kunt om dat te bereiken, als dat echt is wat je wilt, niet dat je jouw gevoel van tekort komen op de ander gaat botvieren. Beter is nog je eigen zegeningen te tellen.
Gun een ander een mooi en goed leven, wees blij voor het succes van een ander, wees vriendelijk, verleen een helpende hand. Geloof in Karma: alles wat je zaait komt in drievoud terug naar je. Voor degenen die dat te zweverig vinden: "Wie goed doet, goed ontmoet". En ja, ik ben heus realistisch genoeg om te weten dat er onverbeterlijke figuren rondlopen die van binnen zoveel pijn, verdriet en boosheid met zich meedragen dat ze niet anders kunnen dan hard uithalen naar alles en iedereen om hen heen. Juist zij zijn gebaat bij vriendelijkheid, hoe moeilijk het soms ook is.
Straal, wees het licht, dat is het enige dat duisternis verdrijft.
Comments