Voordat je begint te juichen: ik geef geen feestje of zo, hoor. Nee, ik krijg de laatste tijd veel uitnodigingen. "Leuk toch?", zou je zeggen. Nee. Het zijn namelijk uitnodigingen waar ik bepaald niet op zit te wachten. Een uitnodiging wordt tegenwoordig schandalig misbruikt voor een heel clever stukje marketing.
Kun je je de lagere schooltijd nog herinneren? Dan was er een klasgenootje jarig en dan kwam steevast het moment dat die het schoolplein opstapte met een stapeltje enveloppen in de hand: uitnodigingen. "Kom je ook op mijn feestje?" Ik was een buitenbeentje dat regelmatig gepest werd en ik werd niet massaal voor feestjes gevraagd. Voor mij waren dat soort momenten vaak niet tof. Afhankelijk van mijn relatie met de jarige gaf die de uitnodigingen zo onopvallend mogelijk aan anderen of juist in vol zicht om me goed te laten voelen dat ik niet uitgenodigd was. De kinderen die wel uitgenodigd waren legden de enveloppen vaak goed zichtbaar op hun tafeltjes, die waren populair, hoorden erbij en dat lieten ze graag zien ook.
Denk je als volwassen mens eindelijk van dat gedoe af te zijn, nee hoor. De eerste slimmeriken die het exclusieve gevoel van uitgenodigd worden heel goed begrepen waren Nike en Adidas. Word lid van de club en je wordt als eerste uitgenodigd om de nieuwe lijn te MOGEN komen kopen. De eerste keer dat ik dat las dacht ik: "WATTE?!" Maar... toen zag ik de enorme wachtrij voor de Adidas winkel staan toen ik naar huis ging. Compleet met een stuk rode loper, breedgeschouderde beveiligers in een net pak en natuurlijk geen ordinaire dranghekken, nee, van die gouden paaltjes met die touwen ertussen. Want dit zijn geen klanten; dit zijn genodigden, gasten die mogen komen kopen.
Ik kwam, eerlijk gezegd, niet meer bij van het lachen. Daar trap je toch niet in?! Zo te zien genoeg mensen wel, dus. Die ook nog eens met goed gevulde tassen naar buiten kwamen, want de winkel/fabrikant had nóg een slimmigheidje bedacht: "gelimiteerde oplage". Stel je voor. Straks ben je de enige die zonder zit. Gelijk kopen, die dingen. Van mijn zoon (want ik word hier blijkbaar te oud voor) begreep ik dat een gelimiteerd paar schoenen van een goed merk enorme bedragen waard kan worden. Aha. Is iets in principe niet extreem waardevol, dan zorg je dat het dat wordt. Door de vraag middels populariteit te verhogen en het aanbod laag te houden. Geniaal.
Vandaag, echter, ontving ik dus zo'n uitnodiging in mijn mailbox. Van C&A. Nee hè? Jullie ook al? Wanneer ik eens goed om me heen kijk spelen steeds meer bedrijven in op dat "omdat-je-het-waard-bent" gevoel. VIP-koopavonden. Exclusive presale. Member events. Wat voor mooie naam er ook aan gehangen wordt. Inmiddels is het al zo dat je soms moet inschrijven om een plekje te bemachtigen om te mogen komen kopen. De omgekeerde wereld, in mijn ogen.
Ook moet alles tegenwoordig verheven worden tot een "experience", een beleving. Dat houdt in: ontvangst met koffie met iets lekkers, door een Barista voor de ultieme belevenis. Soms draait er zelfs een DJ in de winkel; want sfeer is natuurlijk heel belangrijk. Of het nu bij een kledingwinkel is of bij een dure kapsalon. Natuurlijk gaat er een goodie-bag mee naar huis, dat spreekt voor zich. Raad eens wie dat allemaal betaalt? Nu is er in mijn ogen niets mis met genieten, maar sommige dingen zijn echt "over-the-top". Dan kom ik bij, in mijn ogen, de meest achterlijke uitvinding sinds de zelf-roterende ijshoorn: de IV-drip.
Nog nooit van gehoord? Heb je wel eens in het ziekenhuis gelegen? Met een infuus in je arm? Nou, dat kun je nu in een salon voor de lol doen. Joh, ze kunnen zelfs aan huis even een naald in je arm prikken en er een zakje vitamines aan hangen. Dat is toch niet nodig, wanneer je gezond eet? Dat klopt. En toch word er grif €100-€500 voor neergeteld. Prik, eh, schiet mij maar lek.
Bij deze krijgt iedereen van mij een uitnodiging om toch vooral helder te blijven denken en niet in al die flauwekul te trappen.
Comments