Geluk is een keuze

Vorige week ging ik een dagje mee op pad in de wereld van mijn man: naar de vakbeurs voor hoveniers en groenvoorzieners. Elk jaar weer fascinerend. Ik kijk mijn ogen uit. Gereedschap dat er spectaculair uit ziet, enorme machines en de catering is duidelijk afgestemd op werkers die stevig moeten eten. Broodjes, wraps, saté, beenham, friet, gehaktballen, hotdogs, veel koffie en fris en ja, dat is allemaal inbegrepen.

Sommige standhouders hebben hele bomen en struiken meegenomen, ik ben geknuffeld door een wandelend stuk kunstgras (ja, daar is een foto van en nee, die plaats ik niet!😜) en geen tekort aan leuke goodies. Manlief zucht maar eens als ik zo gelukkig als een kind een flesopener in de vorm van een spade in ontvangst neem en die blij in mijn gekregen, uit gerecyclede materialen gemaakte, tasje stop. Heerlijk. We besloten even een frietje te eten, na wat uren struinen, en vonden twee stoelen vrij aan een tafeltje bij een ouder echtpaar. We waren van harte welkom plaats te nemen en we raakten in gesprek.

Het echtpaar was al geruime tijd met pensioen, maar de beurs bezoeken ze elk jaar nog, zijn oude werkhanden gingen er van jeuken. Ze kwamen uit Balkbrug. "O, daar is de Postcodeloterij kanjer gevallen!", flapte ik eruit. Ze wisselden een blik van verstandhouding en een meewarige glimlach onderling. "Jaja, iedereen weet nu ineens waar Balkbrug ligt", verzuchtte zij. Ze spelen niet mee. Welnee. Zij sparen gewoon, "weet je zeker dat je wint", voegde hij eraan toe. Het dorp heeft één postcode, qua cijfers, dus iedereen die wel meespeelt wint. Ze gunnen het hun buren van harte en feesten gewoon lekker mee. Geen spoortje van spijt of enige jaloezie. Omdat ze weten dat alles dat er echt toe doet in het leven niet te koop of te winnen is. Tel zegeningen, hoe klein ook en wees dankbaar. Wij hebben een mooi, liefdevol, eerlijk en goed leven samen en we zijn daar elke dag dankbaar voor. Soms maken we wel eens grapjes over wat we zouden doen met een enorme geldprijs, maar onze wensen zijn bescheiden. Wat we het liefst willen, daar doe ik elke avond voor het slapen een gebedje voor: samen gezond en gelukkig stokoud worden. We zijn 57 en 53 jaar, dan mogen we aannemen dat er minder jaren voor ons dan achter ons liggen. We zijn nog niet stokoud, we zijn niet piepjong meer. We kiezen ervoor gelukkig te zijn en dat is de mooiste keuze die je kunt maken.