Sociale media

Het is zover. Ons bescheiden huishouden heeft een Facebook en Instagram gebruiker minder. Mijn man besloot dat hij er klaar mee was. Natuurlijk hebben we erover gepraat, we delen altijd graag beweegredenen voor keuzes met elkaar.

Hij werkt buiten de deur, is de hele dag met zijn handen bezig, voornamelijk in de buitenlucht. Hij ziet en spreekt elke dag een heleboel mensen en beeldschermwerk trekt hem sowieso absoluut niet, dus ook niet voor de lol. Daar zit voor hem geen enkele vorm van ontspanning in. Nu Facebook hem de keuze gaf met de nieuwe voorwaarden, advertenties krijgen of betaald lid worden, maakt hij voor zichzelf de enige, juiste keuze: doei. Dan maar geen Facebook.

Ik heb nog plezier in Facebook en Instagram, dus ik blijf nog even. Advertenties vind ik geen probleem, sterker nog, ik vind het soms wel leuk om dingen te zien waar ik het bestaan absoluut niet van wist. Een mens is nooit te oud om te leren, nietwaar? Mijn dagen zien er dan ook heel anders uit dan die van mijn man: ik werk voornamelijk vanuit huis, 8 uur per dag achter een beeldscherm. Ik zie en spreek weinig mensen "in het echie" en sociale media is voor mij juist handig om een beetje op de hoogte te blijven van de levens van mijn vrienden en kennissen. Ja, èchte vrienden en kennissen. Dat wel.

Ik heb ook een periode gehad in mijn leven toen het niet goed met me ging en toen werd sociale media meer een verslaving en een vlucht uit mijn dagelijkse realiteit. Ik had op een gegeven moment 880 "vrienden" Vaak mensen die je één keer ontmoet hebt, of die je toegevoegd hebt uit een gezamenlijke interesse. Tot ik het helemaal beu was. Ik zie mijn Facebook namelijk als een manier om dingen te delen, ook persoonlijke dingen en dat vergt dus ook een bepaald publiek dat het mag lezen. Dus heb ik nu 137 mensen die kunnen lezen wat ik plaats en dat is prima. Het zijn allemaal mensen die ik persoonlijk ken en laten we eerlijk wezen: zou jij, in real life, een vriendin bellen om te vertellen dat je heerlijk hebt geknutseld? Of dat je een geweldige bananencake hebt gebakken? Of om de schit-te-ren-de zonsondergang te beschrijven? Daarvoor vind ik Facebook en Instagram nou perfect.

Want ik geniet van de prachtige, kleurige haakcreaties die een vriendin van me maakt. Of van de geocaching avonturen van een oud-collega. Of van de zonsondergangen die een vriendin van mij ziet die in Vlissingen woont. Of van de tuin die vrienden van mij in Almere omtoveren tot een waar paradijs. Er zijn zoveel dingen die vallen onder "nice to know" voor mij. Noodzakelijk? Nee. Goed voor een glimlach. Jazeker! En die zijn nou net onbetaalbaar. Tenminste, totdat de sociale media met echt exorbitant belachelijke tarieven gaan komen. Dan worden de kleine stukjes online vreugde weer wat relatiever. Ik stel voor dat we dan allemaal de straat op gaan met onze cakes, haaksels en mooie foto's! Wordt de wereld een stuk vrolijker van.