Humor is overal. Soms vooral op momenten dat je daar met je hoofd totaal niet bent. Gisterenochtend meldde ik me bij de welbekende bus voor mijn Mammografie. Gesneden koek inmiddels, omdat ik, helaas, al sinds mijn 30e, genoodzaakt ben de dames scherp in de gaten te houden. Nee, het gen heb ik niet, maar mijn directe familie is zó vaak getroffen dat de onderzoekers denken dat we een gen hebben dat gewoon nog niet bekend is. Tja.
Ik werd vriendelijk ontvangen, kleedde me uit in het hokje en wurmde me netjes in de vereiste posities, in de onderzoeksruimte. Blijkbaar straalde mijn gezicht uit dat ik hier ernstig, geconcentreerd en serieus mee bezig was, want de dame in kwestie zei tegen me: "wel blijven lachen hoor, anders staan ze er zo treurig op".
Misschien dat het komt doordat ik zelf in een ver verleden op de röntgenafdeling heb gewerkt, maar ik zag ineens in een flits de Radioloog voor me die mijn foto's aan het beoordelen is en die die met een brede glimlach constateert: "Kijk, die dame heeft tenminste gelachen, dát zijn nou blije borsten, fijn!"
En ik schoot in een gierende lach. Wat ongetwijfeld voor gefronste wenkbrauwen zorgde in de wachtruimte, maar ach... Hopelijk bracht het daar ook een beetje vreugde en ontspanning.
Humor helpt. Altijd.
Comments