App-laus, eh, App-loos

Tijdens onze vakantie zagen mijn lief en ik regelmatig kinderen die door hun ouders "zoet" gehouden werden met een beeldscherm. Tijdens het ontbijt, helemaal verdiept in een iPad en krijsen als hij werd weg gehaald. Vlug maar weer terug. Kind gelijk stil. Dieptepunt was wel op Mallorca waar we een baby in een kinderwagen zagen liggen, met een mobiel erboven, nee, dus geen mobile, met van die leuke diertjes eraan en zo, echt een MOBIEL in een speciaal daarvoor vervaardigde houder. Zover een baby al kan focussen op iets dat meer dan 30 cm van het gezicht verwijderd is: welke gek heeft nu echt de overtuiging dat dit goed en juist is voor een kind??

Ik weet het, ik ben uit 1971 en ik groeide op met lezen, rolschaatsen, knikkeren en touwtje springen. Mijn eerste smartphone kocht ik in 2011, een iPhone4, echt nog onwennig toen. Het duurde niet lang voor ik compleet verslaafd was aan dat ding, er kwamen steeds meer apps bij, alle meldingen stonden aan, de hele dag door prikkels. Het gaf me vooral stress, onrust, FOMO en al gauw besefte ik dat dit niet de manier is; dat ding is er om mijn leven makkelijker te maken, niet zwaarder. Ik beperkte mijn social media tot kleine clubjes mensen die ik echt persoonlijk ken, vrienden en familie en stelde alles in op "privé". Alle meldingen gingen uit en alle overbodige apps weg. Hè, hè, rust.

Omdat we allebei de hele week werken en vaak drukke dagen hebben, proberen we nu alles met een beeldscherm, de TV uitgezonderd, 's avonds niet meer aan te raken. Leg weg, die dingen. Dat valt echter in de praktijk nog niet mee... Even die rekening betalen. O nee, bank-app. Krijgen we regen? Geen buirenradar-app, dan maar even naar buiten kijken. Hoe ver is het ook alweer naar... oja, Google Maps-app. Wanneer is de stroom goedkoop, zet ik even de vaatwasser... o, wacht. Energie-app. Afspraak maken met de huisarts: zorg-app. Krantje lezen via de app, folders lezen via de app, kopen en verkopen via apps. Vroeger ging ik op de fiets naar de bibliotheek voor informatie, nu hebben we Google en ChatGPT.

Tja. Gemengde gevoelens. Het is allemaal sneller en eenvoudiger, maar ook verleidelijk om je te verliezen in prikkels. Daarom nu: telefoon alléén overdag om iets concreets te doen, niet verder klikken, niet scrollen en daarna gewoon weer wegleggen. Alles dat niet belangrijk is kan wachten. En aangezien een kind alle apps die ik genoemd heb niet nodig heeft: lekker laten spelen, rennen, knikkeren en touwtje springen. Niks mis met op de fiets naar de bibliotheek. Houd die beeldschermen nog even ver weg van ze. Ze gaan ze hun hele oudere leven nog nodig hebben. Vrees ik.